Aannemers die werken met onderaannemers, zullen deze onderaannemers in sommige gevallen om een WKA-verklaring vragen. WKA staat voor Wet Keten Aansprakelijkheid. Het doel van deze wet is om fraude met de afdracht van loonheffingen tegen te gaan.
De Wet Keten Aansprakelijkheid
In het verleden kwam het regelmatig voor dat een onderaannemer geen loonheffingen over het loon van zijn werknemers afdroeg. De Belastingdienst liep hier veel geld door mis en kreeg daarom een nieuwe mogelijkheid om de niet afgedragen loonheffingen alsnog te innen: de WKA. De WKA maakt het mogelijk om een hoofdaannemer aansprakelijk te stellen voor de niet afgedragen loonheffingen van de onderaannemer. Voor de Belastingdienst is dit een mogelijkheid om toch de niet afgedragen loonheffingen binnen te krijgen, voor aannemers kan dit een behoorlijk groot risico vormen.
De WKA-verklaring geeft je (een beetje) zekerheid
De wetgever heeft echter wel voorzien in een aantal mogelijkheden om die risico’s te beperken. Een van deze mogelijkheden is het vragen van een WKA-verklaring van de onderaannemer.
Een WKA-verklaring is een verklaring die op verzoek van de onderaannemer aan deze verstrekt wordt. Met deze verklaring kan een onderaannemer aantonen dat hij alle loonheffingen waarvan hij aangifte heeft gedaan, heeft afgedragen.
Er zijn twee verschillende WKA-verklaringen die door de Belastingdienst afgegeven kunnen worden:
- Een schone WKA-verklaring
- Een voorbehoudsverklaring
Bij een schone WKA-verklaring wordt afgegeven als alle loonheffingen zijn betaald. Een Voorbehoudsverklaring wordt afgegeven als een onderaannemer alle loonheffingen heeft betaald, met uitzondering van de loonheffingen waarvoor hij wel aangifte heeft gedaan, maar waar hij uitstel voor heeft gekregen. Het kan ook zo zijn dat een onderaannemer bezwaar of beroep heeft aangetekend. In die gevallen wordt er ook een voorbehoudsverklaring afgegeven.
Een WKA-verklaring geeft echter geen garanties. Een aannemer die zich beter wil beschermen kan ook een zogenaamde g-rekening openen.